Veronnie wśród insomnii

„Mogłaby zamknąć oczy, udawać, że wszystko jest w porządku. Wiedziała jednak, że nie da się żyć z zamkniętymi oczami.” Nic dodać nic ująć... Jak na razie ta część urzekła mnie najbardziej. Jestem w niej kompletnie zakochana. Wspaniałe opisy, nowi bohaterowie i przedstawienie Idrisu, tak magicznie, że nawet po pani Clare się tego nie spodziewałam. Jace i Clary w końcu razem, tak jak od samego początku powinno być. Czekałam na to odkąd poznałam te postacie. Przeczytawszy jednak "Miasto szkła" moją pierwszą myślą było "Jeśli Clary i Jace są razem co teraz będzie? Pewnie nic ciekawego". Mam nadzieję, że nie zawiodę się po przeczytaniu "Miasta Upadłych aniołów", ponieważ ta seria wiele dla mnie znaczy, a przede mną jeszcze 3 części. Wiem jednak, że ta jest wyjątkowa i na zawsze będę dobrze ją wspominać. Na koniec dodam, że rozczarował mnie Sebastian (Jonathan), poznawszy go myślałam, że zakochał się w Clary... trochę się zawiodłam... „Nie można wymazać z pamięci wszystkiego, co sprawia ból.”